Soms komt er een bijzonder verzoek voorbij — en dit was er zo één. Iemand vond in het Verdronken Land van Saeftinge oude koeienbotten, nam er eentje mee en vroeg: “Kun jij hier een mes van maken?”
Nou, dát laat je als messenmaker natuurlijk niet liggen.
Het staal komt van een oude vijl (dus het mes is letterlijk “veilig” — al zou ik dat niet té letterlijk nemen 😉), en het handvat is gemaakt van dat gevonden bot. Geen perfecte ergonomische vorm uit de fabriek, maar verrassend genoeg ligt het heerlijk in de hand. Alsof het bot zelf wist dat het ooit een tweede leven zou krijgen als handvat.
Het resultaat? Een veilig-bot-mes — een beetje woordspeling, een beetje geschiedenis, en vooral: een echt kunststukje. Ambacht, verhaal en humor in één snede.
Geef een reactie